Izolacja-przekleństwo czy błogosławieństwo?

 

Wyobraźcie sobie pudełko, w którym jest wszystko czego Wam trzeba. Jesteście w tym małym pudełku zamknięci, podczas gdy dookoła jest "zły świat". Czy czujesz się jak więzień za kratami, czy wprost przeciwnie - cieszy Cię twoja własna przestrzeń, twoje własne pudełko, w którym to TY jesteś Panem czy Panią. Wszystko zależy od podejścia! Tak jak już pisałam w moim poprzednim poście - własny dom może być królestwem, spokojną przystanią, miejscem bezpiecznym, do którego wracamy z radością i w którym chcemy być. Oczywiście możemy również nie lubić przebywać w domu, mamy do tego prawo! Tylko wtedy musimy zadać sobie pytanie - dlaczego? Dlaczego nasze pudełko, w którym żyjemy, mieszkamy i z którym na jakiś czas musimy się zespolić, odstręcza nas i powoduje w nas bunt? Czemu nie lubimy zostawać w domu, czemu nas to boli i męczy, że każą nam w nim zostać? Wszystko ma swoje dobre i złe strony. Najważniejsze w tym wszystkim jest samoświadomość i umiejętność wytłumaczenia sobie czemu JA tak czuję? Cokolwiek czujesz - masz do tego prawo. Tylko zadawaj sobie pytania - dlaczego? Dzisiaj w tym poście mam dla Was wiersz, dla tych którzy czują się zniewoleni, zamknięci w swoim życiu i nieszczęśliwi.

ŻALE V

Zbyt słaba, zbyt wątła psychicznie

Czuję się czasami.

Przełykam wtedy ślinę,

Łzy ocieram rękawem,

Jem małymi kęsami.

Popijam herbatę, która jest już zimna.

Choć słodzona,

Smakuje gorzko,

Choć łagodna i zimna

Pali i piecze.

Ból w gardle,

Gdy duszę i tłumię w sobie łzy,

By nikt nie widział, 

Że żal mi tych dni, 

Które beznadzieją cuchną.

Czuję się jak wilk czasami,

Bo wyję tak jak one.

One wyją do księżyca,

A ja wyję ku Tobie,

Boże mój...

Ocal duszę moją, ocal serce moje,

Ocal to co cenne i to co daję Tobie.

Podaj dłoń, ukołysz mnie,

Ucisz skołatane serce me.

Wycisz myśli, usuń smutek,

Niech odmieni się...

YouTube - Czytanie wiersza